Het UZ Gent moet de identiteit van een spermadonor niet vrijgeven aan een 36-jarige vrouw, die aan de Gentse rechtbank van eerste aanleg de gegevens van haar biologische vader had gevraagd. De rechtbank meent "dat het recht van de eiseres op de enkele kennisname van de gegevens van de spermadonor klaarblijkelijk niet opweegt tegen de beloofde anonimiteit van de donor op het moment van de terbeschikkingstelling van zijn sperma."

De vrouw wil in beroep gaan tegen de uitspraak.

De Standaard berichtte woensdag over het vonnis, dat op 19 september geveld werd door de burgerlijke kamer van de rechtbank van eerste aanleg. Jessie Kerkhove werd op 1 augustus 1986 geboren, verwekt met het sperma van een anonieme donor. Op het moment van de donatie kreeg de donor van het fertiliteitscentrum van het ziekenhuis de garantie dat zijn anonimiteit gegarandeerd werd en bleef. De vrouw wou de identiteit van haar biologische vader kennen en stelde in april 2019 voor het eerst de vraag aan het UZ Gent.

Het diensthoofd fertiliteit reageerde dat het vrijgeven van de identiteitsgegevens van de spermadonor binnen het wettelijk kader niet mogelijk was, waarna de vrouw naar de rechtbank stapte. 

De rechtbank van eerste aanleg gaat niet op de vraag van Kerkhove om de identiteit van de donor te kennen. "De eiseres (Kerkhove, nvdr.) is geboren op een moment dat zowel de Wet van 22 augustus 2002 betreffende de rechten van de patiënt, de Wet van 6 juli 2007 betreffende de medisch begeleide voortplanting en de bestemming van de overtallige embryo's en de gameten als de Wet van 10 juli 2008 betreffende de ziekenhuizen en andere verzorginstellingen, nog niet in werking zijn getreden. Zij zijn ter zake dus niet van toepassing", stelt het vonnis.

"De rechtbank is van oordeel dat het recht van de eiseres op de enkele kennisname van de gegevens van de spermadonor klaarblijkelijk niet opweegt tegen de beloofde anonimiteit van de donor op het moment van de terbeschikking stelling van zijn sperma. Dit door het ziekenhuis aan de donor beloofde grondwettelijk recht op de eerbiediging van het privéleven, is klaarblijkelijk niet ongrondwettig. Het recht van de eiseres kan niet retroactief het beloofde recht op anonimiteit van de donor opheffen."

Niet-identificerende gegevens

De rechtbank beveelt het ziekenhuis wel om enkele niet-identificerende gegevens van de donor bekend te maken. "Er is evenwel klaarblijkelijk geen redelijke verantwoording om de niet-identificerende gegevens die het ziekenhuis in het bezit zou hebben van de anonieme donor niet aan het donorkind ter kennis te stellen. Dergelijke kennisgeving tast de beloofde anonimiteit van de donor immers niet aan. De niet-identificerende gegevens zijn die gegevens die apart, of in hun geheel, de identificatie van de donor niet mogelijk kunnen maken", aldus het vonnis.

Het gaat om de lengte, de haarkleur en de oogkleur van de donor, zegt Kerkhove. "Dat is alsof de rechtbank een kruimeltje van een koek geeft aan een kind, maar voor de rest niets. Ik ga hoogstwaarschijnlijk in beroep, als ik het financieel rond krijg. Mijn rechtvaardigheidsgevoel wil dit niet loslaten. Ik doe het ook voor andere donorkinderen die de stap niet kunnen zetten." 

De Gentse rechtbank laat het UZ en de vrouw wel nog een opening. "Huidig vonnis belet het ziekenhuis evenwel niet aan de donor - met de nodige begeleiding en advies te vragen of hij bereid is zijn anonimiteit (voor het verleden) op te heffen. In het bevestigend geval zouden zijn identificerende gegevens aan de eiseres kunnen worden ter kennis gesteld."

Het UZ Gent geeft nog geen commentaar op het vonnis.