Het aantal blaaskankers dat onder de noemer beroepsziekte zou kunnen vallen, blijft onderschat. Onvoldoende detectie door de uroloog en een gebrek aan aangifte bij de ziekteverzekering door de patiënt zijn de voornaamste oorzaken voor deze niet-erkenning. Er kan dus nog vooruitgang worden geboekt.

Het steeds geregelder voorschrijven van anticoagulantia en antiaggregantia dwingt urologen om stil te staan bij de globale aanpak van kandidaten voor een endoscopische prostaatresectie. De bijhorende risico's en kosten wegen door in de discussie, waarbij noodzakelijkerwijze ook cardiologen, anesthesisten en chirurgen betrokken zijn.

Chirurgische hemostatica zijn een therapeutisch risico, in het bijzonder voor patiënten met een hoog risico op bloedingen. De HGR vond het tijd om het therapeutische beleid te verduidelijken.

Het is het decennium van castratieresistente behandelingen voor prostaatkanker. Er is echter nog een obstakel: welke behandeling kiezen, en voor welk patiëntenprofiel? De nieuwe moleculen zullen adequater voldoen aan de behoeften van de patiënten, maar de huidige trend is nog steeds multidisciplinair werk.